Όνειρο ήταν....(;)

Είδα χτες τη νύχτα ένα απ΄τα πιο χρυσά ονείρατά μου
Ξύπνησα λέει με ήλιο λαμπρό να γεμίζει το δωμάτιο.
Κι άκουσα έξω τραγούδια και φωνές χαρμόσυνες και καμπάνες να χτυπούν.
Βγήκα έτσι ξεχτένιστη, ξυπόλητη στο δρόμο και είδα κόσμο πολύ αγκαλιασμένο να τραγουδά και να χορεύει και να λέει ο ένας στον άλλον : Μνήσθητι μου Κύριε, τους διώξαμε.
Και κατηφόρησα σα σκιά ανάμεσα στο πλήθος που εκράταγε σημαίες και ανέμιζε στον αγέρα. Ήταν σημαίες ελληνικές λέει αλλά δεν μοιάζανε.
Άλλες ήσαν κόκκινες, άλλες πολύχρωμες, άλλες γαλάζιες, πράσινες, άλλες με σταυρό στη μέση άλλες με σφυριά, δρεπάνια και Άλφα ή άλλα γράμματα της αλφαβήτου παράξενα αλλά αναγνωρίσιμα ανεξηγήτως.
Δεν είχανε κοντάρια οι σημαίες, χέρια τις ανεμίζανε, σκέπαζαν τα πλήθη προστατευτικά σαν τις φτερούγες ενός τεράστιου αετού και ριπίζονταν στο αεράκι που φυσούσε.
Είδα ανθρώπους παράταιρους στα πλήθη. Σαν σκιές απ΄τα παλιά , σαν ομίχλες.
Μου εφάνη ότι είδα οπλαρχηγούς με λερωμένα τσόλια και φουστανέλλες, καραισκάκηδες κι αντρούτσους , είδα και τον Δημήτρη Υψηλάντη συγκινημένο να σφίγγει το χέρι του Σαράφη.

Είδα και φουρνιές αποστεωμένων εξόριστων μ ένα χαμόγελο τόσο μεγάλο που κάλυπτε με φώς το πρόσωπο τους και τους στρατιώτες που επαναστάτησαν στη Μέση Ανατολή είδα νομίζω, σε μια μεριά μου φάνηκε στεκόταν ο Μαρδοχαίος Φριζής κρατώντας το σπαθί του.
-Τι έγινε ; ρώτησα
Μια κοπελιά με τη στολή του Δημοκρατικού Στρατού μου είπε γελώντας , τους διώξαμε, πάνε πιά , η χώρα μας πάλι δικιά μας είναι.

Πιο κάτω στέκονταν οι Εβραίοι της Σαλονίκης κι ο Μπεναρόγιας, κάτι μπαρουτοκαπνισμένοι παπάδες ανάκατοι παπαφλέσσηδες και παπα - ανυπόμονοι χτυπούσαν τις καμπάνες.
Και προχωρούσα ξυπόλητη κι αισθανόμουνα να πατώ σ ένα χωράφι παπαρούνες βελούδινες με μαύρο μίσχο.
-Πού είναι ; ρώτησα
Τους πιάσαμε μου ΄πε ένα παλικαράκι που φερνε του Διομήδη Κομνηνού τους έχουμε να τους δικάσει ο Τερτσέτης να δώσουν λόγο για τα Εγκλήματα που κάμανε.
-Και τώρα τι κάνουμε; ξαναρώτησα αλλά είχε φύγει το παλικάρι και μια κοπελιά σαν τα κρύα τα νερά που μοιαζε της Ηλέκτρας Αποστόλου μου είπε:
-Εθνοσυνελεύσεις κάνουμε σε κάθε τόπο να βγάλουμε αντιπροσώπους για τη Συντακτική Συνέλευση που θα αποφασίσει για το καλό της πατρίδας, όλοι μαζί θ΄αποφασίσουμε για το καλό της πατρίδας, όχι αυτό που θέλουνε οι ξένοι αυτό που θέλει ο λαός.

- Κι οι δανειστές μας ; ρώτησα αλλά το κορίτσι είχε φύγει μα μου απάντησε ο Μαριγκλέν ο αλβανός κι ο χασάν ο αιγύπτιος:
- Να περιμένουνε οι δανειστές κι οι ξένοι, θα βάλουμε ξένους λογιστάδες να μετρήσουνε τι τους χρωστάμε και αν. Κι άμα έχουμε σιγά –σιγά θα τους τα δώσουμε αλλιώς ας πάν καλλιά τους.

Σαν να πήρε το μάτι μου μακρυά τον Βελενστιλή να τραγουδά για τα Βαλκάνια και τον Λαμπράκη σαν να είδα να τραγουδά για την ειρήνη των λαών.
Σαν να ξεχώρισα και τον πατέρα μου νέο , όπως στέκει σε μια φωτογραφία περήφανος απ΄το αλβανικό μέτωπο, δίπλα του ο Ελύτης να τραγουδά για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας ενώ ο Σικελιανός απαγγέλλει Ηχήστε Οι Σάλπιγγες.
-Και με τι θα ζούμε χωρίς τους Ξένους ; ψέλλισα.

-Κατάσχαμε τις περιουσίες των πλουσίων, αυτών που κλέψανε και μαγαρίσανε τον πλούτο της Ελλάδας μου απάντησε ένας όμορφος νέος άντρας που κράταγε δίπλα στ΄αυτί του ένα γαρύφαλλο , μ αυτά θα ζήσουμε και θα δουλέψουμε σκληρά για να πλουτίσει ο λαός κι ο τόπος κι όχι τα όρνια και τα κοράκια.
Και νόμισμα δεν θα΄χουμε μήτε δραχμή μήτε ευρώ αλλά το γεράκι , το περήφανο, ανυπόταχτο πουλί της Ελλάδας.

Έκλαιγα, δάκρυα τρέχανε στα μάτια μου , τα πόδια μου πατούσαν τώρα πλάκες πεζοδρομίου, δίπλα μου άστεγοι, άρρωστοι, δυστυχισμένοι ,νέοι, γέροι, νεκροί και ζωντανοί, ήρωες και καθημερινοί όλοι μ΄ένα χαμόγελο, με μια γροθιά και μια φωνή ΕΜΠΡΟΣ και Ω Γλυκύ μου Έαρ.

Ξύπνησα λουσμένη στα δάκρυα, μουσκεμένο το μαξιλάρι.
Ο ήλιος λαμπρός έμπαινε στο δωμάτιο αλλά έξω ησυχία.
Κάτι πουλιά μόνο άκουγα να κελαηδάνε.

Όνειρο ήταν , σκέφτηκα..
Όνειρο Παρασκευής.
Θυμήθηκα τη γιαγιά μου να μου λέει:
« μην νοιάζεσαι κόρη μου, τ΄όνειρο της Παρασκευής κρατεί ως το μεσημέρι»

Σοφία Λαμπίκη
24/3/2012

http://xiotikisfigga.blogspot.com/2012/03/blog-post_760.html

ΕΝΥΠΝΙΟΝ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Μεγάλη Γιορτή την Κυριακή 

απ' τον εσπερινό ήδη του Σαββάτου, βάζουν τα καλά τους τα ξωκλησάκια του Αιγαίου για να ανάψουν, στο λιόγερμα της παραμονής, το πρώτο κεράκι της γιορτής.

Μεγάλη Γιορτή η 25η Μαρτίου κάθε χρονιάς, μεθυσμένη απ' το «αθάνατο κρασί του 21» - σιγά σιγά κι από νωρίς αθροίζονται οι άρχοντες του Ρωμαίικου στις πλατείες,

ανάρια - ανάρια καταφθάνουν στίχοι του Ομήρου απ' τις παραλίες κι «άγγελοι με έντεκα σπαθιά» αρχίζουν το τελετουργικό, πρώτες να σταθούν μπροστά - μπροστά στο Κάθισμα των Ποιητών μας οι Μανάδες απ' το Δίστομο

τα μικρά σκοτωμένα παιδιά απ' τα Καλάβρυτα

και οι Κρήτες αητοί από την Κάνδανο.

Μεγάλη Γιορτή την Κυριακή και κατεβαίνουν οι θεοί απ' τον Ολυμπο να κατοικήσουν τους ερειπιώνες τους στους Δελφούς και στο Ακρον Ταίναρο, να κατοικήσουν και την ψυχή του Κολοκοτρώνη - «ωρέ, Ελληνες» να φωνάζει ο Γέρος και να τρέχουν να χαϊδέψουν τη φουστανέλα του ο Ρωμιός έμπορος απ' την Τεργέστη, ο Μυροβλύτης Εσφιγμένος απ' τη Θεσσαλονίκη και οι ιστορίες της γιαγιάς για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά

 αγκαλιά με τα γράμματα απ' τη Φραγκιά, και του Ρήγα τους ντελικάτους στίχους.

Μεγάλη Γιορτή σήμερα και το Ρωμαίικο συρρέει στην Αγορά από παντού, στην Πύλη του Αδριανού ο Παληκαράς απ' τον Πόντο που έβγαινε τις νύχτες, μαύρος αέρας, στα βουνά «βαστώντας στο ένα χέρι το σπαθί και στ' άλλο το Βαγγέλιο»

 παρέα με τους Μαυροσκούφηδες του Αρη να παρασταίνουν στο Αγιο Λείψανο του Αθανασίου Διάκου πώς φίλησε ο Ιμπραήμ στο μάγουλο το λείψανο του Παπαφλέσσα,

του πιο μεγάλου ψευταρά παπά που άκουσαν ποτέ οι Γραικοί να μολογάει αρχαίες λέξεις για του φτωχού τ' αρνί και το δίκιο του ξωμάχου.

Να παρασταίνουν οι Μαυροσκούφηδες, και να ανθίζει απ' την αγαλλίασή του το σκήνωμα του Διάκου κι εύγε να

εύχεται ο πρωτομάρτυρας

στον κολίγο που έστελνε τα παιδιά του να μάθουν γράμματα να γίνουν «πρώτα στα γρόσια και τα άρματα»

εύγε να ψιθυρίζει ο σουβλισμένος στους πειρατές και καραβοκυραίους με τα πυρπολικά και την αποκοτιά των σαλών και των αλλοπαρμένων - όμως

Μεγάλη η Γιορτή

κι όσο πάει και μεγαλώνει το εορταστικό πλήθος, δύσκολα χωράνε στη Μέση Οδό 3.000 χρόνια ιστορίας, 

τόσες χιλιάδες τραγούδια, τόσα εκατομμύρια βίοι ανθρώπων και ονείρων.

Σαν σήμερα, 25η Μαρτίου 1821, ημερομηνία που δεν υπήρξε ποτέ αυτό που ευτυχώς αποφασίσαμε να είναι, αναστήθηκε ο παλουκωμένος Σκυλόσοφος κι άλλες δέκα χιλιάδες νεομάρτυρες απ' την Καππαδοκία ως τη Θράκη,

και σαν σήμερα, ημερομηνία που έδοξε τη Βουλή και τω Δήμω να ευλογήσει το Γένος ως Εθνική Επέτειο της Παλιγγενεσίας, ανοίγει το κελί της στο Μοναστήρι η Αννα Κομνηνή να τρατάρει κουαντρώ και Βόσπορο τις Σουλιώτισσες που χόρεψαν στο Ζάλογκο για να γεννήσουν τον Γκάτσο και τον Μίκη Θεοδωράκη,

 τις σελίδες που πάνω τους ο Καβάφης έγραψε τις ιστορίες των Πτολεμαίων και του Κλεομένη, του βασιλιά που πήγε καλιά του.

Σήμερα, κοντά μας στη Μεγάλη του Γένους Γιορτή γιορτάζουν και οι εκλεκτοί μας καλεσμένοι, οι Αντωνίνοι από τη Ρώμη με τις λευκές τους τόγιες, η Βιβλιοθήκη του Χρυσολωρά από τη Βενετία, ο Γεώργιος Ουάσιγκτων και ο Αλέξανδρος Πούσκιν, ο Λόρδος Μπάιρον και οι πολιορκηθέντες στο Στάλιγκραντ -όλοι όσοι μίλησαν λέξεις ελληνικές γιορτάζουν σήμερα

για αυτούς αφιερωμένος εξαιρετικά ο παιάνας ελε λευ

ελε λευ

λέξη αγνώστου ετύμου η ελευθερία, αδέσμευτη και αδέσποτη με μια στάλα τρέλα, σαν τις νεράιδες που πρέπει να τους κλέψεις το μαντίλι για να τις κάνεις ταίρι σου, νύμφες

του νερού που τρέχει ιερό και καθαρό σαν το παιδάκι πριν να γίνει ήρωας, άγιος ή προδότης.

Γιορτάζουμε σήμερα, συμπατριώτες και συμπολίτες, τα πένθη και τις ήττες μας - 

τις νίκες αφήστε τες για άλλες πιο ήσυχες μέρες,

 σήμερα είναι σαν ψυχοσάββατο, των Αγνώστων Στρατιωτών και των επιστολών που δεν έφθασαν ποτέ από τα μέτωπα 

πίσω στα προσφυγικά της Νέας Φιλαδέλφειας - ας πιούμε ένα ουζάκι στο ουζερί ακούγοντας Καζαντζίδη εις μνήμην όσων δεν γύρισαν ποτέ απ' την Τροία, αλλά και εις μνήμην όσων Τρώων δεν έφθασαν ποτέ στη Ρώμη.

Και τώρα, καθώς ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά πάνω απ' τον Πύργο του Ανεμά και γέρνει προς την Ακρόπολη, να μεσημεριάσει κατακόρυφα στον Παρθενώνα, τώρα που φουντώνει η τρανή Γιορτή

μνήσθητι κυρίες και κύριοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, τώρα που είναι δύσκολοι οι καιροί, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον γιο της Καλογριάς και του Φιλίππου του Ε' της Μακεδονίας, να ορκίζεται στον μπούντζον του και να λέει στους Τούρκους για να ακούνε οι Αγγλογάλλοι: «αν ζήσω, θα τους γαμήσω! Αν με χαλάσουν, θα μου κλάσουν τον μπούτζον!»

Ελε λευ, ωρέ Ελληνες!

Εχετε «πολλά κρυμμένα τιμαλφή να σώσετε» και πολλά καινούργια να φτιάξετε. Αέρα, ωρέ Ρωμαίοι και Ρωμιοί μου! - τι κι «αν μπήκαν στην πόλη οι εχθροί»; εσείς πάλι θα τους διώξετε. Γύρω γύρω απ' τα τείχη γυρίζει ο Στρατηγόπουλος να βρει τη ρωγμή να κάνει το στρατήγημα!

Είναι η Ελλάδα μια Ελένη, μια Βασιλική, μια Σοφία, μια Χρύσα και μια Γεωργία, εκατομμύρια γυναίκες είναι η Ελλάδα, δεν χάνεται!

Γιορτάστε, λοιπόν, σύντροφοι Γραικοί τη στοιχειωμένη μας Γιορτή σ' αυτόν τον χαλεπό καιρό με την πιο δυνατή ψυχή, 

δεν ξεμείναμε δα από Ηλιο και Διόνυσο, ούτε από αντάρτη Χριστό και των γονέων μας τις ευχές.

Καλύτερη από μας θα κάνουν την Ελλάδα τα παιδιά μας, έτσι γινόταν, έτσι γίνεται κι έτσι θα γίνεται...

Στάθης

πόσο φτωχοί είμαστε

Μια πλούσια οικογένεια ζει -όπως είναι φυσικό- με όλες τις ανέσεις,απολαμβάνοντας καθημερινά ό,τι επιθυμεί,μόνο που όλα τα μέλη της δείχνουν να μην εκτιμούν τον πλούτο τους.
Το αντίθετο, μάλιστα!
Είναι τις περισσότερες φορές αχάριστοι, δύσκολα ικανοποιούνται και πάντα ονειρεύονται κάτι παραπάνω από αυτό που έχουν.

Ο πατέρας, απογοητευμένος από την αχαριστία,αποφασίζει να ξεκινήσει τη διδαχή από το γιο του και να του δείξει στην πράξη τι σημαίνει πραγματική φτώχεια. Έτσι επιλέγει μια φτωχή οικογένεια που ζει σε ένα ορεινό χωριό και τον παίρνει μαζί του να περάσουν λίγες μέρες μέσα στην απόλυτη φτώχεια…

Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύχτες στο χωριό. Στο δρόμο της επιστροφής ο πατέρας γεμάτος αγωνία ρώτησε το γιο του:

«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»

«Ωραία», απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

«Και τι έμαθες;», συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις…

- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί έχουν ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…

- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…

- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…

- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν και θερίζουν γι’ αυτό…

- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη «συμφωνία» από πουλιά, βατράχια και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται πού και πού από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…

- Εμείς μαγειρεύουμε στην ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ψήνουν στα ξύλα και ό,τι τρώνε έχει θεσπέσια γεύση…

- Εμείς για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις πόρτες ορθάνοιχτες, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…

- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση… Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης, την οικογένειά τους…

Ο πατέρας, έμεινε έκπληκτος από τις απαντήσεις του γιου του…

Και ο γιος ολόκληρωσε με τη φράση:
«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μου δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»!!!
πηγη

Οµιλία Δασκάλου για την 25η Μαρτίου

Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον
Καραϊσκάκη,
Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο
γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το
21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην
Ορίτζιναλ.

Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
Ή και περισσότερα χρόνια,
Θα σου µιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.
Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,
Οι µαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεβάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές
Δε µε σεβάστηκαν, µε προσέβαλαν κατ’ επανάληψη.
Με έργα, µε λόγια, µε ύβρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που µε σόκαρε, που µε έβαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος
Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όµως θέλετε µια συµβουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγµα του
Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάβει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έµαθε πέντε κολλυβογράµµατα,
Για να µας πει την ιστορία του βίου του,
Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,
το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,
Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον
Γιώργη Καραϊσκάκη.

Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά µάθαµε σαν µπέσα,
Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
Να αναλαµβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,
Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοβία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα
φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους,
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
από την κυβέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείβει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσβάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.
Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που
αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαµβάνοµαι
Πως σας προτείνω
µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.

Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν βλέπω την εποχή µας
Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεµήσετε,
να νικήσετε.
Μη µας απογοητεύσετε.

-Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους µαθητές µου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
http://minimarkettrikalon.blogspot.com

Το Θείον Πάθος

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος 

"Μικτή Χορωδία Διονύσου Σεμέλη"

διοργανώνει και παρουσιάζει Πασχαλινή συναυλία με τίτλο:

"Το Θείον Πάθος"

με έργα των G.B. Pergolesi "Stabat Mater" και

W.A. Mozart "Ave verum Corpus", Missa brevis in G KV 49

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012 - Ώρα 20:30

Πολιτιστικό Κέντρο Κρυονερίου

Λεωφόρος Κρυονερίου 3, Κρυονέρι 

(Εθνική οδός Αθηνών-Λαμίας έξοδος Αγίου Στεφάνου)

Χάρτης πρόσβασης

Είσοδος ελεύθερη

Σολίστ:

            Ρωξάνη Παπαδημητρίου (σοπράνο)

            Ιωάννα Βρακατσέλη (άλτο)

            Απόστολος Κανάρης (τενόρος)

            Ιωάννης Σφυρής (μπάσος)

Συμμετέχουν:

• Ορχήστρα δωματίου NuovArte
• Φωνητικό σύνολο Eklipsis
• Μικτή Χορωδία Διονύσου Σεμέλη
• Σχολή διεύθυνσης χορωδίας Ωδείου Kodály

Αφήγηση:

            Ιωάννα Χατζηνικολαΐδου

Μουσική διεύθυνση

          Ματθαίος Λεγάκης

----------------------------------------------------------

Πρόγραμμα

Α΄ Μέρος

W.A. Mozart

• Ave verum corpus KV 618

G.B. Pergolesi

·        Stabat Mater

Stabat mater dolorosa

Cujus animam gementem

O quam tristis et afflicta

Quis est homo

Vidit suum dulcem natum

Eja mater fons amoris

Fac ut ardeat cor meum

Fac ut portem Christi mortem

Inflammatus et accensus

            Quando corpus morietur

B΄ Μέρος

W.A. Mozart

• Missa brevis in G KV 49

Kyrie

Gloria

Credo

Sanctus - Benedictus

            Agnus dei

----------------------------------------------------------

• Ορχήστρα δωματίου NuovArte

Violini I

            Franc Shestani

            Antonela Cefa

Violini II

            Θοδωρής Λυκουρόπουλος

            Βαγγέλης Ζαραλής

Viola

            Lindita Nina

Violoncello

            Βαγγέλης Νίνα

Contrabass

            Περικλής Χαλμούκης

Organ

            Μυρτώ Ακρίβου

• Φωνητικό Σύνολο Eklipsis

Soprani

            Μαρία Ντίμοβα - Ροροπούλου

            Χριστίνα Σπηλιακοπούλου

Alti

            Αθηνά Εμβαλωματά

            Σοφία Τζιφάκη

Tenori

            Αλέξανδρος Δημητρόπουλος

            Θεοφάνης Ρορόπουλος

Bassi

            Αλέξανδρος Φαρής

            Κώστας Φλωράκης

• Σχολή διεύθυνσης χορωδίας Ωδείου Kodály

Soprani

            Αγάθη Βάρελη

            Άννα-Μαρία Παπαγιαννάκου

            Ειρήνη Πατσέα
            Κωνσταντίνα Χρονοπούλου

Alti

            Μαρίνα Κουρούση

            Μαριάννα Ροντογιάννη

            Λουΐζα Τσέγκα

Tenori

            Νίκος Γαλενιανός

            Γιώργος Ζιάβρας

Bassi

            Φάνης Ζαχόπουλος

            Κωνσταντίνος Κουλακμανίδης

            Γιώργος Πατίλης

• Μικτή χορωδία Διονύσου Σεμέλη

           Μέλη Χορωδίας

----------------------------------------------------------

Βιογραφικά συμμετεχόντων και συνόλων

Παπαδημητρίου Ρωξάνη

Η Παπαδημητρίου Ρωξάνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Ξεκίνησε τα πρώτα μαθήματα μουσικής σε ηλικία τεσσάρων χρόνων. Σπούδασε κλασικό τραγούδι με την Χαρά Σαβίνο στο Ωδείο Αθηνών και είναι κάτοχος διπλώματος μονωδίας με βαθμό Άριστα παμψηφεί και πρώτο βραβείο από το Διεθνές Ωδείο Αθήνας (τάξη Sonja Milenkovic). Έχει συμμετάσχει ως ενεργό μέλος σε σεμινάρια τραγουδιού με τους: Elena Obraztsova, Lucianna Serra, Dunja Vejzovic, Antonio Constantino, JohnEvans και Robert Dean. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κάτοχος Masterof Music in Opera Studies, από το Royal Holloway University of Londonκαι κάτοχος διπλώματος σολίστ πιάνου από το ωδείο Φίλιππος Νάκας (τάξη Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου) με βαθμό Άριστα παμψηφεί και πρώτο βραβείο.

Ως σολίστ έχει εμφανιστεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό

ρόλο της σοπράνο στην παγκόσμια πρώτη της ηλεκτροακουστικής όπερας του Νίκου Χαριζάνου "Το βλέμμα της Τυφλότητας" το 2004. Έχει δώσει ρεσιτάλ στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στο Λονδίνο. Έχει συνεργαστεί ως σολίστ με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και τη χορωδία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Ιωάννα Βρακατσέλη

Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Είναι διπλωματούχος μονωδίας με την κ. Σ. Καραμανιάν, πιάνου με την κ. Αγγ. Τόζου και πτυχιούχος φυγής (φούγκας) με τον κ. Ι. Σπυρόπουλο. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σκηνικής αγωγής με τον σκηνοθέτη Σ. Βαφειάδη, ρεπερτόριο και ερμηνεία κλασικού τραγουδιού με την κ. Χ.  Σαβίνο, και τους κ.κ. Αντ. Παπακωνσταντίνου, G. Janowitz και Άρη Χριστοφέλλη.  Από τον Οκτώβριο 2008 έγινε δεκτή στο μεταπτυχιακό τμήμα μονωδίας του Ωδείου Αθηνών (τάξη Χ. Σαβίνο). Επίσης είναι πτυχιούχος του Τμήματος Γαλλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το Νοέμβριο του 2008 κέρδισε το Β΄ βραβείο στο 7^ο Διεθνές Φεστιβάλ λυρικών τραγουδιστών στην Αθήνα και το 2009-2010 συμμετείχε στοstudio όπερας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Ως σολίστ έχει εμφανιστεί σε πολλές αίθουσες της Αθήνας (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Παρνασσός, Goethe και Γαλλικό Ινστιτούτο) και άλλων ελληνικών πόλεων, καθώς και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ερμηνεύοντας ρόλους από όπερες (Carmen, Charlotte “Werther”,Maddalena “Rigoletto”, Cherubino “Nozze di Figaro”, Dorabella “Cosi fantutte”, 3^η Ντάμα “Μαγεμένος Αυλός”), τραγούδια των G. Mahler, R.Strauss, L. Berio και R. Schumann. Τραγούδησε στην τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας στην Ιθάκη. Έχει συνεργαστεί με θεατρικές ομάδες σε παρουσιάσεις παιδικών βιβλίων, με σχήματα όπως Melos Brass και κουαρτέτο χάλκινων πνευστών Λευκάδας καθώς και με τους Δ. Παπαδημητρίου, Ν. Πλατύραχο, Μ. Κακογιάννη και Ν. Ξυδάκη. Έχει συνεργαστεί με τις χορωδίες Ε.Λ.Σ., Fons Musicalis, Μέλισμα,Eklipsis.

Σήμερα ανήκει στο δυναμικό της Μικτής Χορωδίας του Δήμου Αθηναίων.

Απόστολος Κανάρης

Σπούδασε πιάνο και κλασικό τραγούδι - τενόρος στην Ελλάδα και στο Richard Strauss Konservatorium του Μονάχου. Παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα διεύθυνσης χορωδίας με τον Αντώνη Κοντογεωργίου. Συνεργάζεται επί σειρά ετών με τις χορωδίες του Δήμου Αθηναίων και της ΕΡΤ σε παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής και του Φεστιβάλ Αθηνών. Από το 2000 είναι τακτικός συνεργάτης της χορωδίας της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, όπου μεταξύ άλλων έχει συμμετάσχει στις εξής παραγωγές: Βέρντι Ρέκβιεμ με το Λ. Μάαζελ, Μπερλιόζ Τε Ντέουμ με τον Κλ. Αμπάντο σε συμπαραγωγή με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, Μπερλιόζ Ρωμαίος και Ιουλιέττα με τον Ρ. Μούτι, Μέντελσσον Ηλίας με τον Β. Σαβάλις κ.ά. Ως σολίστ έχει ερμηνεύσει εκτός άλλων Σύντομες Λειτουργίες και το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ. Έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες ως πιανίστας - ακκομπανιατέρ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ιωάννης Σφυρής

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πάντειο πανεπιστήμιο στο τμήμα Αστικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης. Είναι διπλωματούχος Σύνθεσης με τον Ι. Σπυρόπουλο, διπλωματούχος Μονωδίας με την κα. Χαρά Σαβίνο και πτυχιούχος Πιάνου με την Αν. Παπαφιλίππου.

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια διεύθυνσης ορχήστρας  και χορωδίας, σεμινάριο Film Scoring και Soundtrack με τον Α. Μούζα, σεμινάριο φωνητικής αγωγής με τον κ. Αντ. Παπακωνσταντίνου, μαθήματα εκτέλεσης κρουστών οργάνων κλασικής ορχήστρας καθώς και Μουσικοπαιδαγωγικά σεμινάρια του Παιδαγωγικού ΣυστήματοςKodály.

Ασχολείται με το θεατρικό παιχνίδι υποστηρίζοντας μουσικά. Έχει συνθέσει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, για την τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στην Ιθάκη το 2004 και είναι μόνιμος συνεργάτης της Ομάδας Τέχνης "Πάροδος" και της Εταιρίας Θεάτρου "Τέχνη και Δράση".

Σαν σολίστ έχει συνεργαστεί με την ΚΟΑ, την ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και το φωνητικό σύνολο "Μέλισμα" υπό την διεύθυνση μαέστρων  όπως ο Λ. Καρυτινός, Β. Φιδετζής, Α. Μπαλτάς κ.α.

Έχει πάρει μέρος σε αρκετές συναυλίες σαν πιανίστας και σαν συνοδός χορωδιών (Δήμου Βύρωνα, Φιλαρμονία Χρ. Ιωάννης, Αγ. Γεωργίου Καρύτση)  και συνόλων μουσικής δωματίου καθώς και σαν μέλος επαγγελματικών χορωδιών (Υπαλλήλων Εμπορικής Τραπέζης, FonsMusicalis, Φωνητικό Σύνολο Eklipsis) με συμμετοχές σε φεστιβάλ, διαγωνισμούς και συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Τώρα είναι μέλος της Μικτής Χορωδίας του Δήμου Αθηναίων και καθηγητής Ανώτερων θεωρητικών και πιάνου στο Ωδείο «Σαπφώ».

Ματθαίος Λεγάκης

Σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας στο London College of Music at Thames Valley University, σύνθεση στο Ωδείο Τέχνης, αρμονία –αντίστιξη – φούγκα στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και ενοργάνωση πνευστώνοργάνων στο Ωδείο Ζωγράφου.

Είναι μαέστρος των επαγγελματικών συνόλων “Eklipsis vocal ensemble-voice orchestra”, “NuovArte chamber orchestra” παρουσιάζοντας ποικίλα προγράμματα σε πάνω από 90 συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.

Επίσης είναι διευθυντής της Μικτής χορωδίας Διονύσου "Σεμέλη" όπως και της μικτής χορωδίας του Δήμου Διονύσου.

Έχει συνεργαστεί σε συναυλίες με κορυφαίους λυρικούς καλλιτέχνες όπως Σόνια Θεοδωρίδου, Αντώνη Κορωναίο, Μίνα Πολυχρόνου, Μάιρα Μηλολιδάκη, Γιάννη Χριστόπουλο, Ελευθερία Βουτσινά, Χριστίνα Καραμαλτίδου, Γιάννη Φίλια, Σοφία Καρβουνά, και τους ηθοποιούς Μάνια Παπαδημητρίου και Νίκο Ψαρά.

Έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και έχει ενορχηστρώσει και διασκευάσει ένα μεγάλο αριθμό έργων για πολλά διαφορετικά σύνολα τα οποία έχει διευθύνει.

Έχει διατελέσει μαέστρος της Φιλαρμονικής, της ορχήστρας και της χορωδίας του Δήμου Καλλονής Λέσβου, της εταιρίας «Αττικό Μετρό», της χορωδίας & ορχήστρας εγχόρδων του Δήμου Αγίου Στεφάνου, της χορωδίας του Δήμου Νέας Χαλκηδόνας και της χορωδίας του Δήμου Δροσιάς έχοντας παρουσιάσει πλήθος συναυλιών σε φεστιβάλ και συναντήσεις χορωδιών.

Το 2007-2008 εργάστηκε στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει μουσική στην δημόσια εκπαίδευση και ανώτερα θεωρητικά σε Ωδεία.

Ορχήστρα δωματίου "NuovArte"

Η ορχήστρα δωματίου NuovArte δημιουργήθηκε το 2006 μέσα από τη συνεργασία του διευθυντή ορχήστρας Ματθαίου Λεγάκη και του σολίστ βιολιού Πέτρο Τσέλα.

Την ορχήστρα πλαισιώνουν κορυφαίοι σολίστ με πολύ μεγάλη εμπειρία στις μεγάλες ορχήστρες της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού.

Σκοπός της είναι να συνεισφέρει στα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας με μια καινούργια πνοή και ευαισθησία, μέσα από την υψηλού επιπέδου τεχνική της αλλά και των καλλιτεχνικών ανησυχιών των μελών της.

Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους λυρικούς καλλιτέχνες, όπως και με τους σολίστ του φωνητικού συνόλου-ορχήστρας φωνών “Eklipsis” σε Πασχαλινές συναυλίες και Χριστουγεννιάτικες συναυλίες, σε άριες από όπερες, και έχει παρουσιάσει αφιέρωμα για τα 250 χρόνια από τη γέννηση του Mozart.

Στο ρεπερτόριο της συμπεριλαμβάνονται έργα μεγάλων συνθετών όπωςMozart, Haydn, Handel, Pergolesi, Vivaldi, Rossini, Donizetti, Verdi,Bizet, Tchaikovski, Dvorak, Grieg, Britten, Barber, Σκαλκώτα, Μάζη, όπως επίσης και Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο, Πλάτωνος κ.α.

Φωνητικό σύνολο "Eklipsis"

Το φωνητικό σύνολο «Έκληψις»*, δημιουργήθηκε  το Νοέμβριο του 2000, από το μαέστρο και συνθέτη Ματθαίο Λεγάκη, την σολίστ πιάνου και μονωδό Μυρτώ Ακρίβου και τον καθηγητή μουσικής και πιανίστα Σωτήρη Σαραντάκο.

Στόχος του συνόλου είναι η προβολή και η ανάδειξη, μέσω της φωνητικής τέχνης, της σύγχρονης αλλά και κλασικής μουσικής δημιουργίας.

Οι πρωτότυπες και υψηλού επιπέδου εναρμονίσεις-ενορχηστρώσεις του μαέστρου και συνεργατών του, αλλά και αυτές μεγάλων διασκευαστών του είδους, δίνουν το χαρακτηριστικό ήχο του συνόλου, όπου η φωνή αποκτά και ρόλο μουσικού οργάνου.

Πρωτοπορώντας στον ελληνικό χώρο, το σύνολο αποτελείται από εννέα μέλη - σολίστ, τέσσερις γυναικείες, τέσσερις αντρικές φωνές και πιανίστα, δίνοντας το χαρακτήρα μιας «ορχήστρας», αλλά και ταυτόχρονα ενός συμπαγούς φωνητικού συνόλου. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει έργα από την κλασική και ρομαντική περίοδο, τη τζαζ και τη λάτιν, μουσική από τον κινηματογράφο, μιούζικαλ, παραδοσιακή μουσική της Ελλάδας και άλλων χωρών, αλλά και σύγχρονη μουσική ελλήνων και ξένων συνθετών.

Μέχρι στιγμής έχει πραγματοποιήσει δεκάδες εμφανίσεις και συνεργασίες, σε θέατρα και φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα με προγράμματα υψηλών απαιτήσεων, και έχει κυκλοφορήσει CD με χριστουγεννιάτικα τραγούδια απ’ όλο τον κόσμο. Μια από τις μεγαλύτερες του συνεργασίες ήταν με τον οργανισμό ΑΘΗΝΑ 2004, στις τελετές υποδοχής των αθλητών στους Παραολυμπιακούς αγώνες.

* «έκληψις» στην αρχαία Ελληνική μουσική, σήμαινε το χαμήλωμα μιας νότας ή τη μετάβαση από μια ψηλότερη σε μια χαμηλότερη στη φωνητική μουσική.

Μικτή Χορωδία Διονύσου "Σεμέλη"

Η μικτή χορωδία Διονύσου Αττικής "Σεμέλη" δημιουργήθηκε τον Νοέμβριο του 2010 από ομάδα χορωδών του Διονύσου και ανέλαβε τη διεύθυνση της ο μαέστρος κος Ματθαίος Λεγάκης και τη συνοδεία πιάνου η πιανίστα & υψίφωνος κα Μυρτώ Ακρίβου.

Απαρτίζεται από 50 μέλη περίπου, άντρες και γυναίκες που η αγάπη τους για το χορωδιακό τραγούδι και τη μουσική, τους ωθεί να καταθέτουν τη δική τους σφραγίδα σε κάθε μουσική σύνθεση.

Στο ρεπερτόριό της η χορωδία περιλαμβάνει πολυφωνικά έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών.

Έχει ήδη συμμετάσχει σε οκτώ εμφανίσεις: Στην "8η Χορωδιακή Συνάντηση Μικρασιατικής Χορωδίας Νίκαιας" στο δημοτικό θέατρο Νίκαιας, στην "Εαρινή Συνάντηση Χορωδιών" στο Πολιτιστικό κέντρο Κρυονερίου, στο Βωμό Διονύσου (αρχαιολογικός χώρος), στο Δημοτικό θέατρο Κηφισιάς (αφιέρωμα στον Ο. Ελύτη), στην πλατεία Σεμέλη στη Δροσιά, στη φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου του Δήμου Διονύσου στον Αγ. Στέφανο, στον Ιερό Ναό Αγ. Διονυσίου Διονύσου σε χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που διοργάνωσε η ίδια η χορωδία και στην"8^η Χριστουγεννιάτικη Συνάντηση Χορωδιών Πολιτιστικού Συλλόγου Η Φιλύρα" στον Υμηττό.

Σχολή Διεύθυνσης Χορωδίας "Ωδείου Kodály"

Η Σχολή Διεύθυνσης Χορωδίας του Ωδείου Κόνταλυ λειτουργεί εδώ και 22 χρόνια είναι δε μια από τις πρώτες Αναγνωρισμένες από το Κράτος (Ιανουάριος 2008). Ο Μαέστρος Μιχάλης Πατσέας διδάσκει Διεύθυνση Χορωδίας στο Ωδείο Κόνταλυ από το 1989 και στο Ουγγρικό Ινστιτούτο Kodály από το 1993. Τα Μουσικά Σύνολα του Ωδείου καθώς και οι διαπρεπείς και έμπειροι καθηγητές του, συντελούν στην καλή φήμη της Σχολής.

http://mlegakis.blogspot.com/