Ο Άη Λαός

Εγκαταβιώνουν σε μικρά κελιά και κρατούν ζωντανά παμπάλαια μοναστήρια και στερεώνουν τον κόσμο με τον ιδρώτα της ψυχής τους, με ταπείνωση πραγματική και προσευχή. Στη γέφυρα, τιμόνι ή στο λιοπύρι της μηχανής, πάντως στη λαμαρίνα για μήνες, ανέστιοι, περνάνε όλα τα χρόνια τους με μια βαλίτσα στο χέρι. Με την αγωνία του σεφτέ και το κουβάλημα ξεκουβάλημα προσπαθούνε κάθε μέρα, με νύχια και με δόντια να κρατήσουνε ανοιχτό το μαγαζί, να ζήσουνε την οικογένεια, να μην διώξουνε τους υπαλλήλους τους. Από ξενύχτι σε ξενύχτι, τα κορίτσια με τις λευκές μπλούζες τρέχουν για να γίνει όπως πρέπει η νοσηλεία, γιατρεύουνε πόδια, χέρια ενίοτε στάζουνε το βάλσαμό τους σε άρρωστες ψυχούλες.

Πάντα έτοιμοι για το μεροκάματο με βούρτσες και πινέλα, με σφυριά και καλέμια, πιτσιρικάδες και γκριζομάλληδες, ανεβαίνουν τη σκαλωσιά ν’ ανέβουν τη ζωή, να υπάρξει το σπιτικό, να ζήσουνε τους αδύναμους, να σπουδάσουνε τα παιδιά. Βρεγμένοι ως το κόκκαλο, απ’ το πρωί ως το βράδυ, μαζεύουνε τις ελιές τους να τις πάνε στο εργοστάσιο, να γίνει λάδι, να μαλακώσει η τραχιά ζωή, να γίνει τροφή και μέλλον. Στο εργαστήρι τους σκυμμένοι σε έναν υπολογιστή ώρες πολλές ελέγχουν, εξετάζουν, ανακαλύπτουν και μας παρέχουν ασφάλεια για τα βρέφη και τους γέροντες. Αλωνίζουνε τα πόστα τους, πέρα δώθε, πέρα δώθε με τον δίσκο στα χέρια, κατάκοποι και ευγενείς, με την προσμονή του πουρμπουάρ που όλο και λιγοστεύει. Μια ώρα με το λεωφορείο πήχτρα, χειμώνα καλοκαίρι, πάνε στα γραφεία και τα καθαρίζουνε και καθαρίζουνε σκάλες, κάνοντας πολλές μετάνοιες, και μια ώρα πίσω με το λεωφορείο πήχτρα, μουρμουρίζοντας λογαριασμούς και χρωστούμενα. Και πόσοι ακόμα και πόσος κόπος, και τι προσπάθεια και τι καρπούς. 

Και όλα τούτα σε μια πατρίδα που άκουσε χορικά και έπη, που ξημερώθηκε για να αφουγκραστεί τον Όρθρο και τις παρακλήσεις, που τεντώθηκε περήφανη να καμαρώσει το “Αέρααα…”. Στο τόπο τον στενό και άνυδρο, στον τόπο του Αρχιπελάγους.  Έχουμε ρίζα γερή όμως και φύλλωμα που ξεδιψά με τη λίγη μόλις πρωινή υγρασία… Τι ζητάει αυτός ο λαός; Το ελάχιστο και τον παν. To μικρό και το μέγα. Σεβασμό και δικαιοσύνη…
http://eistinplorin.blogspot.com/