Ελλήνων Ύβρις

Όλα ασπρόμαυρα και πάλι,  μόνο που σιώπησε η χώρα πολύ πριν της κόψουμε εμείς την γλώσσα.

Την είχαμε από χρόνια ισοπεδώσει κι έτσι δεν υπάρχει σπίτι με αυλή να κλειστούμε στα όρια της και να λέμε το σεργιάνι μας το κάναμε στον κόσμο κι ας ήταν δυο μέτρα γης
. Δεν υπάρχει καφενές να μαζεύει αυτούς που μένουν, τον δώσαμε αντιπαροχή με αντάλλαγμα μία πολυθρόνα από φορμάικα και έναν φτηνιάρικο πολυέλαιο να κρέμεται πάνω από τα σκυμμένα μας κεφάλια. Δεν θα αντέξουμε στο ασπρόμαυρο γιατί ξεβάψαμε από μοναχοί μας.
Ξεριζώσαμε τα γεράνια μας που από κάτω κρύβαμε το κλειδί. Ξεράναμε τις γαριφαλιές που από προγιαγιά σε γιαγιά και από γιαγιά σε μάνα σου παραδιδόταν προς φύλαξη. Ξέρεις τι αγωνία είναι να φυλάξεις ένα κλαράκι; Σαν όλη η ελπίδα της συνέχειας να ήταν σε αυτή μόνο την ρίζα. Ξεράναμε τους ήχους της πατρίδας με τόση βία που ξεριζώσαμε από μέσα μας και τον ήχο του καημού. Δεν ξέρουμε πια ούτε πώς να κλάψουμε. Και ο θρήνος μας είναι τόσο παράφωνος που δεν τον αντέχει ούτε το μέσα μας.

Βιαστήκαμε να μπούμε στο τρένο της ξενόφερτης ανάπτυξης και στον πανικό μη και δεν γίνουμε κομμάτι αυτού του νέου που σου φορτωνόταν γλυκά  με το ζόρι  δεν κρατήσαμε τίποτε  να μας δένει με την κλωστή που  ένωνε με την μήτρα της ίδιας μας της γης.
 Αφαλοκόπηκες από μονάχος σου και νόμιζες ότι επειδή μπορείς να πιάσεις το κουτάλι να φας δεν θα πνιγείς κιόλας και τώρα ποια μάνα θα σε χτυπήσει στην πλάτη να φτύσεις αυτό που σε πνίγει; Ξεβρακωθήκαμε άπαντες και δεν είναι η κρίση που φταίει. Πέρασε τούτος ο τόπος τέτοια αδιέξοδα που δεν μπορούμε οι ζώντες ούτε να τα φανταστούμε.
Πέρασε όμως ανεπιστρεπτί και το να είσαι όμοιας κατάστασης με τον γείτονά σου. Δεν θέλουμε να μοιραστούμε το κρεμμύδι προτιμούμε να βλέπουμε συσσίτια ντροπής να γίνονται θέαμα μεσημεριανών εκπομπών ανάμεσα σε παρουσίαση δαντελωτών βρακιών και συμβουλών για τέλειο μαύρισμα στην περιοχή του μπικίνι. Κι αν το δεις και με λίγο χιούμορ δεν έχει μείνει αλώβητο ξεφτίλας ούτε ένα ξερονήσι να μας εκτοπίσουν.

Αλλάξαμε το κοστούμι μας γιατί μας στένευε. Όταν μας πήρε τα μέτρα τούτη η γη για να μας βγάλει στον κόσμο είχαμε μεγάλη περηφάνια και ελάχιστη έπαρση. Αλλά δεν μας έκανε το τομάρι μας. Το βγάλαμε από πάνω μας και το βάλαμε στα άχρηστα υλικά της κατεδάφισης της γειτονιάς μας. Ανάμεσα στις χρωματιστές γλάστρες της μάνας, στα ροζ χαρτάκια των τσιγάρων του πατέρα, στα ασβεστωμένα τσιμέντα της γειτόνισσας, στις φθαρμένες τράπουλες του καφενείου, στους δίσκους με την φωνή του Στέλιου, στην φανέλα της τοπικής ομάδας, στην φωνή της καρδερίνας που φώλιαζε στην λεμονιά, στην μυρωδιά από το αγιόκλημα, στον ουρανό που δεν τον στένευαν τα κεραμίδια, στον χασάπικο χορό των φαντάρων, στο φαφούτικο χαμόγελο του πρώτου έρωτα, στα μετρημένα αστέρια του Λουντέμη, στο μοιρολόι του Χαλκιά.

Τελειώσαμε την πατρίδα από μόνοι μας γιατί φοβηθήκαμε το αυθεντικό ασπρόμαυρο. Μαγευτήκαμε από τα χρώματα και τώρα μέσα σε αυτό το έγχρωμο ασπρόμαυρο δεν ξέρουμε καν πώς να βάψουμε έναν τενεκέ, πώς να φυτέψουμε έναν βασιλικό, πώς να πιάσουμε τον ήχο του διπλανού μας για να φτιάξουμε τραγούδι.
http://simplemangreek.blogspot.gr

ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ! ΑΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΜΕ!

1. Ας βγούμε από το ευρώ και ας σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές. Και ας πεινάσουμε όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι ξένοι και οι έλληνες δοσίλογοι των καναλιών.
2. Όλοι λένε ότι θα σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές, αλλά έκατσε κανείς από εσάς να σκεφτεί τι ακριβώς εισάγουμε και τι ακριβώς να πάψει να έρχεται στην Ελλάδα; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
3. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε αυτοκίνητα. Τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν Γερμανοί και Γάλλοι που δεν θα ξαναπουλήσουν ούτε ένα αυτοκίνητο τα επόμενα χρόνια.
4. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε γάλα, τυριά και βούτυρο. Τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν τα φασιστόμουτρα οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί.
5. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ξηρούς καρπούς από την Τουρκία.
6. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε καρπούζια και σταφύλια από την Αφρική.
7. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε σταφίδες από την Χιλή (αν είναι δυνατόν!)
8. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε σπορέλαια και άλλα γράσα.
9. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ρετσίνα από την Καλιφόρνια (θου Κύριε).
10. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τις εκατοντάδες είδη από οινοπνευματώδη ποτά.
11. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τυριά, κονσέρβες, κέικ, ζαμπονάκια κλπ.
12. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε κινητά, τηλεοράσεις, υπολογιστές και τα χίλια δυο ηλίθια γκάτζετ που στραβώνουν τον κόσμο.
13. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα εκατοντάδες είδη καπνού, πούρων και άλλων δηλητηρίων.
14. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα μπατζάρια τουρσί από την Γερμανία (θεέ μου, θεέ μου).
15. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα δεκάδες είδη ξένων γλυκών και σοκολατοειδών που στέλνουν τα λεφτά μας στο εξωτερικό και την χοληστερίνη στα ύψη.
16. -Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, και πληθώρα από άχρηστα είδη για το σπίτι (μέχρι κόφτης για να κόβεις σε ίσια κομμάτια την μπανάνα υπάρχει!!!).

Ας επιστρέψουμε στην εποχή του 60.
Ας περπατήσουμε και πάλι ήσυχοι στον άδειο δρόμο.
Ας κοιμηθούμε το βράδυ χωρίς να ξυπνάμε από τον κάθε αργόσχολο ηλίθιο που τριγυρνάει με το αμάξι ακούγοντας τουρκογύφτικα καψουρολαϊκά ή χαζά ραπ στην διαπασών.
Ας φάμε λιγότερο και ας χάσουμε το υπέρβαρο λίπος μας.
Ας κάνουμε πάλι γιορτές-ρεφενέ.
Ας ξανακάνουμε αληθινούς φίλους, αντί για τους ηλεκτρονικούς που έχουμε σήμερα.
Ξυπνάτε μαλάκες Έλληνες. Έχουμε περάσει δια πυρός και σιδήρου. Έχουμε δώσει τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο. Έχουμε τσακίσει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο την ιταλική και γερμανική υπερδύναμη.
Και έχουμε καταντήσει σήμερα να ζητιανεύουμε από τους κωλο-ευρωπαίους και να τους παρακαλάμε να μας πηδάνε ώστε να έχουμε βίντεο και κινητά. Και από πάνω καθόμαστε και μας βρίζουν, αφού δεν έχουμε πλέον ΚΑΘΟΛΟΥ αξιοπρέπεια.
evanagnosto
πηγή : αἰέν ἀριστεύειν
http://amethystosbooks.blogspot.gr

Δώρο Ασημένιο Ποίημα

Ξέρω πως είναι τίποτε όλ' αυτά και πως η γλώσσα
που μιλώ δεν έχει αλφάβητο

Aφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλ-
λαβική που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους και-
ρούς της λύπης και της εξορίας

Kι η πατρίδα μια τοιχογραφία μ' επιστρώσεις διαδο-
χικές φράγκικες ή σλαβικές που αν τύχει και
βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή
και δίνεις λόγο

Σ' ένα πλήθος Eξουσίες ξένες μέσω της δικής σου
πάντοτε

Όπως γίνεται για τις συμφορές

Όμως ας φανταστούμε σ' ένα παλαιών καιρών αλώνι
που μπορεί να 'ναι και σε πολυκατοικία ότι παίζουνε
παιδιά και ότι αυτός που χάνει

Πρέπει σύμφωνα με τους κανονισμούς να πει στους
άλλους και να δώσει μιαν αλήθεια

Oπόταν βρίσκονται στο τέλος όλοι να κρατούν στο χέρι
τους ένα μικρό

Δώρο ασημένιο ποίημα.

Ελύτης
από το Tο Φωτόδεντρο και η Δέκατη Tέταρτη Oμορφιά, Ίκαρος 1971

Το παράθυρο του νοσοκομείου

Η απεριόριστη σοφία της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι
αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.


Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.
Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.
Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.
Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.
Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία..
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).
Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.
Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα. Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.
Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 http://ektiesthisi.blogspot.com/2012/06/blog-post_7464.html#ixzz1yiLD18AZ

Οι Beatles στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1967

http://emeisonline.blogspot.com

Δεν ήταν αρκετά...

(Στην γενοκτονία των Ελλήνων της Μ.Ασίας και του Πόντου)

 Και όμως ...; Να που επιμένουν πως, το αίμα που τρεξε
δεν ήταν αρκετό για να τ' ονομάσουν «ολοκαύτωμα»...
Κι όμως ...; αρνούνται πως τα κορμιά π' αγιάσανε το χώμα
δεν θυσιάστηκαν σε μια «γενοκτονία»...

Κι 'αφού, κανένας δεν τολμά  κραυγές να κάμει τις κατάρες
και ερινύες τα δάκρυα για να τους κυνηγήσουν
κι αφού, κανένας δεν ορμά με τις στρατιές των σφαγιασμένων
χωριά να διαφεντέψει και κάμπους π' αλλαξοπιστήσαν.
Πώς να βρει δρόμο ο γδικιωμός να ορθώσει το κεφάλι
και να σταθεί ο Έλληνας όσο ψηλά του πρέπει;

http://aggeliki-sirri.pblogs.gr/2012/05/den-htan-arketa.html

ΟΙ άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς!

  1. Οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς!  Γιατί οι άρχοντες καταδυναστεύουν  τους λαούς; Όταν οι άρχοντες αγαπούν τους λαούς, οι λαοί ευτυχούν; Πότε στην ιστορία του κόσμου  οι λαοί ευτύχησαν ;

            2. Ο υπερπληθυσμός είναι ο ενδόμυχος φόβος των αρχόντων. Οι άρχοντες στη Γερμανία μισούν τους Έλληνες γιατί δεν πεθαίνουιν αμέσως μετά τη σύνταξη και ζουν πολλά χρόνια συνταξιούχοι. Ο υπερπληθυσμός είναι ο διαρκής φόβος των αρχόντων: Εκατόν σαραπέντε πόλεμοι έγιναν μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο!

          3. Αν θέλεις να κατανοήσεις γιατί γίνονται πολλά ακατανόητα πράγματα στην εποχή μας, ευγενικέ αναγνώστη, έχε το νου σου στον ενδόμυχο φόβο που νιώθουν οι άρχοντες για τον υπερπληθυσμό.

         4. Θα καταλάβεις γιατί η ανθρώπινη ζωή έχει όλο και μικρότερη αξία όχι μόνο στα απολυταρχικά καθεστώτα της Ανατολής, αλλά και στις φεουδαρχικές δημοκρατίες του δυτικού κόσμου.

         5.Θα καταλάβεις γιατί πολεμάται τόσο το Άγιον Πνεύμα που δίνει τη ζωή και τη διατηρεί και προβάλλονται το πνεύμα του θανάτου παντού με τους διάφορους αυτοκαταστροφικούς δρόμους, στους οποίους οδηγούνται οι νέοι ως πρόβατα επι σφαγήν.

       6. Η νέα εποχή σχεδιάζει να μειώσει τον πληθυσμό της γης. Για να το επιτύχει αντιστρέφει τις Εντολές του Ευαγγελίου. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου λέει η Αγία Γραφή για να ζήσεις μακρά και χαρούμενη ζωή.

        7.Η νέα εποχή εξευτελίζει την οικογένεια, τον ενήλικο, την ωριμότητα και γενικά όλες τις πνευματικές αξίες και τις αντικαθιστά με το χρήμα. Οι νέοι δεν έχουν αληθινά πρότυπα. Καταφρονούν την ωριμότητα γιατί δεν την γνωρίζουν. Δεν βλέπουν τους καρπούς των δέντρων πώς μαραίνονται και σαπίζουν, όταν δεν ωριμάζουν ποτέ.

        8.Ο κόσμος μας είναι γεμάτος μεγάλα παιδιά που δεν ωρίμασαν ποτέ. Παράδειγμα οι πλείστοι των σημερινών πολιτικών, οι οποίοι δεν ξέρουν πού βρίσκονται, τί κάνουν και γιατί! Δείτε τα πρόσωπά τους, το βλέμμα τους, ακούστε τη φωνή τους: Πρόσωπα και βλέματα και φωνές ανεύθυνων παιδιών!

        9.Οι ευρωπαίοι πολιτικοί ανησυχούν μήπως δεν ψηφίσουμε τους αρεστούς των. Βλέπουν την
Ελλάδα, όπω ς οι πρόγονοί τους τις αποικίες τους.

        10.Οι άνθρωποι δεν υπόσχονται ότι μεγαλώνοντας το χρέος μας θα βγούμε απ΄ το χρέος, όπως υπόσχονται οι εδώ ευνοούμενοί τους. Δεν υπόσχονται ότι θα βγούμε απ΄  την ύφεση βαθαίνοντας την ύφεση ακόμα περισσότερο. Ενδιαφέρονται να αρπάξουν τον εθνικό μας πλούτο κι ας πάει στα κομμάτια η ανάπτυξη της Ελλάδος.

       11.Κι αυτοί κι οι εδώ ευνοούμενοί τους σαν τα μεγάλα παιδιά πριονίζουν το κλαδί επάνω στο οποίο στηρίζονται.

       12. Δεν σκέφτονται πόσο σύντομη είναι η ζωή. Πως οι άρχοντες παρέρχονται κι οι λαοί μένουν.

       13.Χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες παρά την καταφορά βαρβάρων εθνών υπάρχουν και είναι η ελπίδα των αληθινών χριστιανών σε όλο τον κόσμο.

      14. Οι Έλληνες χάρις στη φιλοσοφία και στον πολιτισμό τους, την εποχή του Χριστού, ήταν σε θέση να δεχθούν το Ευαγγέλιο και να το μεταδώσουν ως Ορθόδοξη Εκκλησία στην οικουμένη.

      15.Οι Έλληνες δεν περιμένουν ευγνωμοσύνη από έναν κόσμο που περιφρονεί το Ευαγγέλιο και τον Ίδιο το Χριστό. Δεν νοείται Ορθοδοξία χωρίς διωγμό.

Μόσχος Λαγκουβάρδος
πηγη

Το παιδί

Ετοιμάζεις την εργασία σου, τη δοκιμασία σου, τη δουλειά σου. Συναντάς υπεύθυνους, συνεργάτες και όλους αυτούς από τους οποίους θα εξαρτηθεί η έκβασή της.

Έρχονται. Αρχίζουν: « Πιθανόν, δύσκολα, οι συνθήκες, ο χώρος, ο χρόνος, η εποχή, η στιγμή, τα χρήματα, ο τόπος, ο τόκος, οι άνθρωποι, οι τουαλέτες, τα καμαρίνια, η υλικοτεχνική υποδομή, η ασφάλεια, η …, η …., η ….». Η καταστροφή. Η συντέλεια του κόσμου. «Αδύνατον. Δεν γίνεται τίποτα. Υπάρχει η καλή διάθεση, αλλά ….».

Και ξαφνικά από το πουθενά εμφανίζεται ο άνθρωπος. Ένα παιδί, ένας απλός ηλεκτρολόγος, ένας εργάτης, ένας οδηγός, ένας σερβιτόρος. Μαζί με τους καφέδες, στο δίσκο επάνω, φέρνει και τη λύση. Την πιο απλή. Την πιο απλή του κόσμου.

Άναυδοι όλοι. Πού βρέθηκε αυτός και τους χαλάει έτσι με τη μια, την άρνησή τους, τη ζωή τους την ίδια; Από πού ξεφύτρωσε αυτό το χαμόγελο, αυτή η χλωρασιά, αυτό το μάτι, αυτή η χούφτα η ζεστή, αυτό το ναι, αυτή η κατάφαση; Τι καθρέφτης είναι αυτός;

Έντρομοι, έξαλλοι, σκύβουν, κρύβουν το πρόσωπό τους. Πώς τους ξεσκέπασε έτσι ένα ναι; Ποιος είναι αυτός με το ποδήλατο που έρχεται πάντα την τελευταία στιγμή και τους χαλάει την αυτάρεσκη ανημπόρια τους; Θεέ και Κύριε! Πώς τον άφησαν, πώς τους ξέφυγε αυτός; Αλλά δεν τον μέτρησαν, δεν τον υπολόγισαν, δεν τον είχαν ικανό για τίποτα.

Πόσα δεν οφείλουμε σ’ αυτά τα παιδιά, που ποτέ δεν ζήτησαν τίποτα, που έτρεξαν μπροστά κι όταν ρώτησες, πού είναι αυτό, πού είναι εκείνο, σου άνοιξαν δρόμο, πόρτα, ουρανό, ποταμό, αγκάλη, ακρογιάλι, με τον απλούστερο τρόπο.

Κι όταν εσύ ανέβηκες, έφτασες εκεί που σχεδίαζες, εκεί που ήθελες να πας, πριν προλάβεις καν να πεις ευχαριστώ, είχαν εξαφανιστεί σαν τον αρχάγγελο του Ευαγγελισμού.

Τι διαφορά με τους ξινούς, τους ματαιωμένους, τους «ναι μεν, αλλά …» και «ανάθεμα την ώρα», μ’ αυτούς που όταν προχωρήσει επιτέλους η δουλειά, εμφανίζονται τρέχοντας, φορώντας  το ρούχο του: «είδες τι καλά που τα κάναμε, τι ωραία που τα προχωρήσαμε; Ευτυχώς που ήμασταν κι εμείς».

-Ευτυχώς. Αν δεν ήσασταν κι εσείς…

Βλέπεις έκπληκτος, ότι το πιστεύουν, συγκινούνται. Δακρύζουν.

Πιστεύουν σ΄ εσένα. Όλα για σένα τα έκαναν. Κι αν τους ξαναχρειαστείς, εκεί θα είναι, πάντα στο πλάι σου.

-Τι να πεις. Τι να πεις, Θεέ μου, στους μονίμως εμποδίζοντες, στους επαγγελματίες του τίποτα και του καθόλου.

Γι’ αυτούς, τίποτα.

Για τ’ άλλα τα παιδιά όμως, που δεν έχουν ούτε όνομα ούτε επίθετο-κυρίως- ούτε τηλέφωνο, ποιος θα αναλάβει να τα καλέσει στη μεγάλη γιορτή, στο πανηγύρι, στην πρεμιέρα, στα χειροκροτήματα, στις υποκλίσεις; Ποιος θα βρει  τηλέφωνα, αριθμούς και διευθύνσεις;

Αλλά σιγά μην έρχονταν. Να κάνουν τι. Με ποιούς και γιατί. Η δουλειά τους είναι αλλού. Το ξέρουν κι ας μην το λένε, ας μην έχουν τα λόγια να το πουν. Δεν έχουν καινούρια παπούτσια.

Τα έχουν σκονίσει, στραβοπατήσει, ξεχειλώσει, ξεσκίσει, ξεπατώσει, λασπώσει, λιώσει, για τους άλλους.

Κι αν κάποιος  από εμάς, είχε τη φαεινή ιδέα να τους αγοράσει καινούρια παπούτσια, δεν θα ήξερε, ούτε το νούμερό τους, ούτε το γούστο τους.

Αυτοί γουστάρουνε παπούτσια δετά, τριζάτα- σταράτα- στέρεα, που γνωρίζουν από ανηφοριές, κακοτοπιές, λάσπες και χώματα.

του Θοδωρή Γκόνη

πηγη

Ικέτες 2012

Ικέτες: Μια ρομαντική κομεντί από τους «Κινηματογραφιστές σε κρίση» 
για τις εκλογες, το πολιτικό σύστημα και... την κρίση μας!
Σενάριο: Iωάννα Γεροκωνσταντή
Σκηνοθεσία: Λάζαρος Ανδριώτης
Δ/νση φωτογραφίας - Mοντάζ: Νίκος Βουρλιώτης