Το δέντρο του Νεύτωνα

πλαστικό χρώμα πάνω σε τσουβάλι

Για τα κορίτσια

  Και η κόρη; η θυγάτηρ καλής οικογενείας; πως δημιουργήθηκε; πως εξελίχτηκε το κορίτσι σε δευτερεύοντα γιό στα πανεπιστήμια, στις επιχειρήσεις, στα επαγγέλματα διανοουμένων,πως έγινε η μητέρα μια μέγαιρα της έκτρωσης, συνεχής καταναλώτρια του χαπιού, πως κατάντησε η γυναίκα του Μεσαίωνα, που ονομαζόνταν Ma-Dame, Madonna, Δέσποινα στην αστική νοικοκυρά και τελικά, μέσα στην αντρική πλειονότητα, στην διακοσμητική "κυρία καθηγήτρια", "κυρία υπουργίνα" (στις ευρωπαϊκές γλώσσες τα πράγματα είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικά, διότι οι τίτλοι δεν αλλάζουν φύλλο, διευκρινίζοντας μόνο με το πρόσθετο "κυρία", που βεβαίως δεν προστίθεται, αποκαλύπτει τις βαθύτατα πατριαρχικές ρίζες).
  Πως έχει μεταβληθεί το κράμα αρχομανίας και δέους, που χαρακτήριζε στον μεσαίωνα τη σχέση του άνδρα με τη γυναίκα, στις κυριαρχικές -για τον άνδρα- συνθήκες της αστικής τάξης, που τις δέχτηκε και η ίδια η γυναίκα, για να προσαρμοστεί απόλυτα ακόμα και στις απελευθερωτικές της προσπάθειες σ' αυτές, χωρίς να συμβάλλει με κάτι δικό της σε ένα καινούργιο κόσμο;
  Μήπως σφηνώθηκε με φωτιά και σίδερο στη συνείδηση του Ευρωπαίου αστού οτι η γυναίκα είναι ον "κατώτερης αξίας";
  Μήπως είναι ο αστικός πουριτανισμός όπως εμφανίστηκε κυρίως στον Καλβινισμό, η διαμόρφωση της ταξικής συνείδησης, η οποία στα πλαίσια της θρησκείας εξαναγκάζει τη γυναίκα να είναι κατώτερη;
  Μήπως ο διαχωρισμός του γάμου απο τα πλαίσια του αριστοκρατικού-αγροτικού γένους, της συγγένειας εξ αίματος, είναι αυτός που δημιούργησε το έδαφος για μιά γυναίκα η οποία πρέπει να "ψαρέψει" με κάθε μέσο για να "υπανδρευτεί".
  Μήπως εδώ έχει τις ρίζες της η γυναικεία "μόδα";


  Να οδήγησαν όλα αυτά σε μια εκτίμηση της γυναίκας -ακόμα και στα δικά της μάτια- που βρήκε την κλασσική της έκφραση στη θεωρία του Φρόϋντ, ότι η γυναίκα κατέχεται απο μία βαθύτερη "ζήλεια του πέους" (Penis Envy, Penisneid), μια θεωρία που υποθέτει σαν αυτονόητο, επιστημονικό δεδομένο την "κατωτερότητα" της γυναίκας και την "ανωτερότητα" του άνδρα και του πέους, ενώ θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο, επειδή μόνο η μητέρα είναι πραγματικά "δημιουργική";
  Σε όλα αυτά παρουσιάζεται ένας αξιοσημείωτος παραλογισμός του τόσο "ορθολογικού "άνδρα, που όμως πρακτικά, λ.χ. στην κτηνοτροφία σκέπτεται απολύτως διαφορετικά και θεωρεί π.χ. την αγελάδα πιο πολύτιμη απο τον ταύρο τον οποίο για οικονομικούς λόγους κανονικά ευνουχίζει, εκτός απο λίγους που αφήνει άθικτους για την αναπαραγωγή. (Αν ο αστικός κόσμος των ανδρών πράγματι θάταν τόσο λογικός, "ορθολογικός" όπως το υποστηρίζουν, θα έπρεπε να εφαρμόσει ένα παρόμοιο σύστημα στην κοινωνία.Ο ναζισμός, αυτή η πιο ουσιώδη έκφραση του αστικού υποσυνειδήτου είχε τέτοιες διαθέσεις).
  Δεν θα ήταν επομένως πιο λογικό να αποδίδεται όλη η κυριαρχία του άνδρα σε μια μυθική "ζήλεια της μήτρας" (Uterous Envy, Gebarmutterneid);


  Πάντως η "χειραφέτηση" της γυναίκας ως τώρα ακολουθεί τη γραμμή της κυριαρχίας του άνδρα: οι κοινωνικές θέσεις που δημιουργήθηκαν απο τον άνδρα, διεκδικούνται με την αξίωση της "ισότητας", και με αυτό το τρόπο διαιωνίζεται η μορφή της ανδρικής κυριαρχίας.   Αντί αυτή να διαλύεται, να αντικαθίσταται.
  Η κάτω απο την ανδρική κυριαρχία διαμορφωμένη συνείδηση της γυναίκας εκφράζεται ταυτόχρονα στην όλο και περισσότερο άρνηση της γέννησης, που πράγματι μοιάζει σαν "ζήλεια του πέους", σαν υποσυνείδητος πόθος να ήταν η γυναίκα "γιός" και όχι κόρη.
   Ένα φαίνεται σίγουρο: η ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η γυναίκα της μεταγενέστερης αστικής κοινωνίας είναι θαυμάσια προκαθορισμένος στο να επιταχύνει το τέλος αυτής της κοινωνίας με την συνεχή μείωση της γεννητικότητας. Με την παύση της μητρότητας παύει η ίδια η ανθρώπινη ζωή -εκτός αν η βιομηχανία αναλάβει την αναπαραγωγή του ανθρώπου. Θα είναι άραγε αυτό το επόμενο κεφάλαιο της Τεχνολογικής Επανάστασης; Ένας τέλειος κόσμος του ρομπότ, μια ανθρωπότητα χωρίς φύλο;


ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΓΚΕΜΕΡΕΫ
Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ 1977

Λαβύρινθος

άνοιξη

Ωραία πούσαι άνοιξη
γιατί δεν μας λυπάσαι!

Χιούμορ

Σε μία φτωχή χώρα της υποσαχάριας Aφρικης ,ένας μαύρος βρίσκει μία τσάντα 

με 100.000 δολάρια και ένα διαβατήριο με το όνομα leonardo di caprio.

Αφού τρελάθηκε πρώτα απο τη χαρά του ,σκέφτηκε ότι δεν μπορεί να τα 

ξοδέψει στη χώρα του γιατί θα έχει προβλήματα και αφού άλλαξε τη 

φωτογραφία στο διαβατήριο με τη δικά του ,πήρε το πρώτο αεροπλάνο για την 

Ευρώπη.

Πρώτος σταθμός "Ελευθέριος Βενιζέλος".

Στον έλεγχο διαβατηρίων ο Γιορίκας και ο Κωστίκας.

Ο Γιορίκας ,όταν παίρνει το διαβατήριο στα χέρια του ,κοιτάει μια τον 

μαύρο μια το διαβατήριο αρκετές φορές και ρωτάει τον Κωστίκα:

-Δεν μου λές ,ο Τιτανικός κάηκε ή βυθίστηκε;

Μπαμπάδες και υποψήφιοι μπαμπάδες

Ένας πατέρας γυρίζει απο τη δουλειά του το βράδυ και βρίσκει το γιό του να τον περιμένει στα σκαλιά ,μπροστά στη πόρτα του σπιτιού τους.

-Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα ,ρωτάει ο πατέρας .

-θέλω να σου κάνω μια ερώτηση ,απαντάει ο μικρός.

Να ,μήπως μπορείς να μου πεις πόσα χρήματα βγάζεις την ώρα;

 Ο πατέρας ,κουρασμένος και με λίγο πρισότερη ένταση στη φωνή:

-Καλά ,με περίμενες έξω τέτιοα ώρα για να μου κάνεις τέτοιες ερωτήσεις;Τι σε νοιάζει εσένα;

Το παιδί με μαγαλύτερα μάτια απο το συνηθισμένο ,δεν απάντησε.

-Σου μιλάω ,συνεχίζει ο πατέρας ,γιατί δεν απαντάς ; τι καινούργια τρέλλα είναι αυτή πάλι. Λες και δεν δουλεύω όλη μέρα για να τα έχετε όλα και να μην σας λείπει τίποτα.Ε λοιπόν αφού θες να ξέρεις βγάζω 50 ευρώ την ώρα .Ικανοποιήθηκες τώρα ;

-Ώστε 50 ευρώ!Τότε μήπως μπορείς να μου δώσεις 25 ευρώ .είπε το παιδί αφού δίστασε λίγο.

-Τώρα κατάλαβα το πονηρό σχέδιο σου με τις χαζές ερωτήσεις.Για τα 25 ευρώ . Τι τα θες και τι θα τα κάνεις και μου και μου στήθηκες βραδιάτικα να με προυπαντήσεις με αυτό τον τρόπο; Μπρός , γρήγορα στο κρεβάτι ,σου χωρίς δεύτερη κουβέντα .Ακούς εκεί ! Τα έχεις όλα και δεν χρειάζεται να με εκνευρίζεις με τέτοια κούραση που έχω .
Άντε ,μπρός!

Το παιδί με κατεβασμένο κεφάλι ,τράβηξε για το κρεβάτι του.

Ο πατέρας ,αφού έμεινε λίγο έξω να ηρεμήσει,το ξανασκέφτηκε και είδε οτι ήταν άδικος.Έτσι αποφάσισε να πάει να δώσει τα 25 ευρώ και μπήκε στο σπίτι.

-Κοιμάσαι;

-Όχι.

-Κοίτα ήμουν λίγο κουρασμένος και εσύ βρίσκεις να κάνεις ερωτήσεις τέτοιες στιγμές.Τέλος πάντων ,ορίστε τα 25 ευρώ,τι θα τα κάνεις τελικά;

Το παιδί αφού πήρε τα χρήματα , σήκωσε το μαξιλάρι , έβγαλε κι άλλα και άρχισε να τα μετράει!

-Τι;; έχεις και άλλα . Καλά τι τα κρατάς και δεν τα βάζεις στο κουμπαρά σου . 

-Μπαμπά , ορίστε , είναι 50 ευρώ . Μπορείς να έρθεις αύριο μία ώρα νωρίτερα, για να φάμε μαζί το βράδυ;

Μια ιδέα αλιευμένη απο τη blogόσφαιρα

O Άγιος ληστής…

O Άγιος ληστής… 

Η
ιστορία είναι απλή:

Οι μαθητές του Χριστού άκουσαν τη διδασκαλία και είδαν τα θαύματα του. Ο ληστής ούτε άκουσε τη διδασκαλία ούτε είδε τα θαύματά του. Όλα κι όλα, όσα είδε και άκουσε, ήταν αυτά, που συνέβησαν και ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια της σταύρωσης.

Οι μαθητές ονειρεύονταν το Χριστό βασιλιά και κοσμοκράτορα. Και για τον εαυτό τους δόξες και πλούτη και τιμές. Και βέβαια αρχές και εξουσίες. Ο ληστής δεν είχε περιθώρια για τέτοιου είδους αυταπάτες. Γιατί κι αυτός και ο Χριστός ήταν ήδη σταυρωμένοι και ετοιμοθάνατοι.

Οι γιοι του Ζεβεδαίου, ο Ιάκωβος και ο αγαπημένος του μαθητής, Ιωάννης ζήτησαν να καθίσουν-όταν ο Χριστός θα γινόταν αυτοκράτορας- ο ένας στα δεξιά του και ο άλλος στ’ αριστερά του. Δηλαδή τις πιο τιμητικές θέσεις και πρωτοκαθεδρίες.

Κι ο Χριστός, που ήξερε πως θρόνος του θα ήταν ο σταυρός, τους είπε πως οι θέσεις αυτές είναι ήδη δοσμένες σε άλλους. Εννοώντας, φυσικά, τους δυο ληστές.

Ο Παύλος... χαρακτηρίστηκε ως «ο πρώτος, μετά τον Ένα». Δηλαδή ο πρώτος, μετά το Χριστό. Αλλά ο Παύλος ήταν βασανιστής και δήμιος. Και άλλαξε ύστερα απ’ την αστραπή του οράματος, μέσα στο οποίο είδε το εκτυφλωτικό φως της θεϊκής παρουσίας του Χριστού. Και τέτοιο όραμα δεν φαίνεται να είδε ο ληστής.

Κι όμως πίστεψε, όχι μόνο στην αθωότητα και την αγιότητα, αλλά και στη θεότητα του Χριστού. Γιατί διαφορετικά δεν θα ζητούσε από έναν ετοιμοθάνατο σταυρωμένο, που πεθαίνει μαζί του μέσα στην έσχατη εξουθένωση και τον έσχατο εξευτελισμό να τον θυμηθεί και να τον δεχτεί στη βασιλεία του…

Συνεπώς η πίστη του ληστή βρίσκεται ψηλότερα απ’ την πίστη των μαθητών και του Παύλου. Και την πίστη του οποιουδήποτε άλλου. Και, γι’ αυτό, όχι χρονικά και τυπικά, αλλά δικαιωματικά και ουσιαστικά είναι, όχι απλά και μόνο ο πρώτος πολίτης του παραδείσου, αλλά «ο πρώτος μετά τον Ένα».

Κι εκείνο, που έχει σημασία γα μας τους ολιγόπιστους είναι να παρακαλέσουμε τον άγιο ληστή να μεσιτεύσει στο Χριστό, για να μας θυμηθεί και να δεχτεί και μας στη βασιλεία του….
Έστω και τελευταίους….

Παπα-Ηλίας

απο το: http://apneagr.blogspot.com/

Μ.Εβδομάδα

Αν είχαν αρκεστεί και οι Ελληνες στην κατασφάλιση των ορμέμφυτων ατομοκεντρικών αναγκαιοτήτων, αν είχαν εκλάβει τη μεταφυσική αναζήτηση σαν ιδιωτική επιλογή και ατομική αρέσκεια, η ανθρωπότητα δεν θα είχε γνωρίσει την πολιτική και τη δημοκρατία: το κοινόν άθλημα να αληθεύει ο βίος. Δεν θα είχε γνωρίσει η ανθρώπινη ιστορία τον Παρθενώνα και την Αγια-Σοφιά, το αρχαιοελληνικό άγαλμα και την εκκλησιαστική Εικόνα, την τραγωδία και την ορθόδοξη λειτουργική δραματουργία.

Ομως, η ελληνική παράδοση ήταν έκπληξη και η έκπληξη δεν αντέχεται: Η μεσαιωνική (βαρβαρική τότε) Δύση φρόντισε να τη φέρει στα μέτρα του ορμέμφυτου ατομοκεντρισμού, να την παραχαράξει στα καίρια. Και ο Ελληνισμός, περιθωριοποιημένος ιστορικά, υποτάχθηκε μιμητικά στην παραχάραξη, έπαψε να υπάρχει ως πρόταση ή έκπληξη πολιτισμού. Οι άνθρωποι σήμερα λέμε «μεταφυσική» και εννοούμε ατομικές πεποιθήσεις, ιδεολογήματα και ψυχολογήματα. Λέμε «πίστη» και εννοούμε ιδιοκτησία απόψεων, όχι αγώνισμα εμπιστοσύνης. Λέμε «πολιτική» την εμπορευματοποιημένη μαφιόζικη εξουσιολαγνεία, λέμε «δημοκρατία» τα ολιγαρχικά προϊόντα μαγειρέματος των εκλογικών νόμων και «επικοινωνιακής» διαβουκόλησης ανέγνωμων ψηφοφόρων.

Ο Ελληνισμός έχει ιστορικά τελειώσει, η διαιώνιση του ελληνικού ονόματος από το ελλαδικό κρατίδιο είναι μόνο ντροπή: συσκότιση και διασυρμός μιας πρότασης πολιτισμού με πανανθρώπινη εμβέλεια. Σώζεται, ωστόσο, αλλοτριωμένη η πρόταση προκλητικά περιφρονημένη, αλλά ως ενεργός λαϊκή πράξη, στη δραματουργία και στην ποίηση του λατρευτικού εκκλησιαστικού γεγονότος. Και κορύφωμα των εόρτιων κύκλων αυτού του γεγονότος είναι η Μεγάλη Εβδομάδα – από σήμερα ώς και την επόμενη Κυριακή.

Αν κάποιος θέλει να ψηλαφήσει εμπειρικά τη μεταφυσική αναζήτηση ως άθλημα κοινωνίας και όχι ως ιδιωτική αρέσκεια, μπορεί να αξιοποιήσει το λείμμα: Ας ξεχωρίσει μιαν εκκλησιά, όσο γίνεται λιγότερο «εκσυγχρονισμένη». Και να χώνεται εκεί, σε μια γωνιά, εφτά μέρες, πρωί - βράδυ.

Ισως του χαριστεί η εμπειρία και γεύση της μετοχής.

Χρ.Γιανναράς

στο σεφέρι

τα μυαλά στα κάγκελα

Έφαγα τα χέρια μου να ξεκολλήσω τα μυαλά μου απο τα κάγκελα

και δεν πρόσεξα οτι οι περισότεροι γύρω μου

προσπαθούσαν να κολλήσουν τα δικά τους.

Παίρνω πίσω οτι έχω πει ή έχω γράψει για το cern* ,

γιατί με την εφεύρεση του συναντιόμαστε,

του κόσμου οι ξεκολλημένοι.

Δόξα σοι ο θεός ημών ,δόξα σοι

*cern: εκεί όπου γεννήθηκε το διαδίκτυο