παγωμένο γυαλί

Αρνήθηκα να θυσιάσω στο παγωμένο γυαλί
αποσυνάγωγος βρέθηκα.
-Είπαν, μιλούσε με σιγουριά.- το γυαλί.
Όλοι προσκύνησαν
μα αυτό κοιτούσε εμένα.
Είχα κι εγώ το δεκανίκι μου.
η αλήθεια είναι πως τόχα.
144.000 σκέψεις φτερουγίζουν και
ο ουρανός κρατάει για όλους μια θέση.
Νικάει αυτός που χάνει.
Μπαίνει αυτός που δεν ήθελε να μπει,
αλλά έβλεπε τη πόρτα.
Την πόρτα από παγωμένο γυαλί.


Εκατομμύρια χρόνια
λειτουργεί αθέατη
η ουσία του κόσμου.
Ο χρόνος γυρίζει ανάποδα στη μηχανή του.
Προορισμός: μηδέν.
Στο σημείο της παγκόσμιας συν-ουσίας.



Θυμάμαι τον γρηγόριο τον Παλαμά,
περί ουσίας και ενεργειών,
και θα τρίζουν τα κόκαλα του.
Μα, πλημμυρίσαμε από πίστη
σε άπιστα πιστεύω και
ενεργήθηκε η ουσία
γεμίζοντας τον κόσμο με χρήσιμα σκουπίδια.
Εφήμερα στολίδια μίας βραδιάς
που τάχουν τα παιδιά σου και
τα παιδιά των παιδιών τους.


Θα δώσουμε στην ύλη μια σπρωξιά
να ζαλιστεί και να μας πει τα μυστικά της.
Μαρτυριάρικα παιδιά όμως εμείς,
με δυνατή φωνή στο γαλαξία θα το πούμε.
Το μάθημα το μάθαμε καλά,
παπαγαλάκια σκέτα.
Το παγωμένο το γυαλί μας κυβερνά
μα η ουσία του
δεν είναι συνουσία.
Είναι απουσία.





Η απουσία της γνώσης του καλού και του κακού
ισορροπείται
όταν τα θηλαστικά μετατρέπονται σε πρόσωπα.
Η ολοκλήρωση μας γίνεται μέσω των άλλων.
Ο απέναντι μας καθορίζει τα όρια,
η ελευθερία μας απ' αυτόν εξαρτάται.
Μα, τι γίνεται όταν είναι κανείς μόνος;
Μάλλον μπορεί κάποιος να είναι τελείως μόνος;
Τα περισσότερα θηλαστικά
ζουν σε κοπάδια για προστασία.
Ναι, αυτό κάνουμε.
Για προστασία και όχι για σωτηρία.



Σωτηρία.
Σε γυρεύουν όσοι θέλουν να σωθούν.
Όσοι νοιώθουν την ανάγκη σου.
Μα, από τι;
Τώρα που η απόλαυση αντικατέστησε
τη σωτηρία στις καρδιές μας,
ας σωθούμε τουλάχιστον
απ' τον κακό εαυτό μας.



Ναι, αλλά ο κακός εαυτός
είναι ο βασικότερος μας παίκτης,
ο σέντερ φόρ.
Εκτός αν εννοείς εκείνο τον καλό,
με τη τροχοπέδη, κατάλαβες ποιόν.
Με τον παππού και την γιαγιά
τραβάνε οι μάγκες στο χορό.
με τρίχες στη μασχάλη.

Δια της ηλεκτροφωτίσεως
ήλθε ο πολιτισμός στο χωρίον.
Οι ανάγκες μας εκσυγχρονίσθηκαν.
Παλαιότερα ήταν ο εκχριστιανισμός
Τώρα έχουμε τον εκσυγχρονισμό


Ο Ζάλογγος, ο μέγας νοικοκύρης,
θα μας κεράσει όλους
τον τελευταίο χορό
στον κατάλληλο χρόνο.









Να καταργήσουμε το χρόνο.

Μα, αν τον καταργήσουμε
πως θα τον διαχειριζόμαστε;
Άλλοι θέλουν λίγο,
άλλοι θέλουν πολύ και
οι πιο πολλοί βολεύονται με αυτό που έχουν.
Άρα, πρέπει να τον οργανώσουμε.
Να τον κόψουμε κομματάκια
για να μπορούμε να τον ελέγχουμε.
Να μετρήσουμε και το ανοιγοκλείσιμο του ματιού.
Και όταν τον κόψουμε τόσα πολλά κομματάκια
σαν χαρτοπόλεμο θα τον σκορπίσουμε
στο καρναβάλι του ήλιου.
Να μπερδευτεί ο ενεστώτας της Μαρίας
Με τον παρακείμενο του Αντώνη και
τον παρατατικό του Κώστα και της Ελένης.

Μετά τη γιορτή, ακολουθεί γλέντι:
Στην πτήση από την αστρική σκούπα
ως την αιώνια ξεκούραση.