cern

Μελετήσαμε και αναλύσαμε
το ανθρώπινο σώμα.
Ανακαλύψαμε το μικρότερο
κομμάτι της ύλης του.
Αποκωδικοποιήσαμε
την μεταφορά των χαρακτηριστικών
από γενιά σε γενιά.
Μα, ψυχή δεν βρήκαμε,
μόνο ηλεκτρισμό!
Κι αν δεν υπάρχει ψυχή,
δεν υπάρχει θεός,
μόνο πηγές ενέργειας.
Αν δεν υπάρχει θεός,
όλα επιτρέπονται.
Εμπόριο χρόνου, άυλοι τίτλοι
και τεχνητοί παράδεισοι.

Οι ωδές στη νέα θρησκεία μεταφέρονται
και σερβίρονται παγωμένες
μέσα από ταλαντώσεις και ψηφιακές ίνες.







Ας σερβιριστούμε όλοι,
με δανεικά ποτήρια,
ένα ακόμη παράδεισο
σε λαχταριστή συσκευασία.

Τώρα που όλα επιτρέπονται
δεν μπορούμε να αποφασίσουμε
σε ποια αγκαλιά θ’ αναπαυτούμε.

Ας πιούμε λοιπόν το ποτό της λήθης.

Οι γέφυρες με το παρελθόν γκρεμισμένες
και οι φωνές του αδύναμες.
Οι εκπρόσωποι του τραγικές φιγούρες
αρχαίου δράματος που συγκινεί λίγους.

Μα, εκτός από τον πρώτο,
το σύστημα έχει ανάγκη τους πολλούς.
Μία μειοψηφία εκμεταλλεύεται την πλειοψηφία
για να πατήσει την άλλη μειοψηφία,
η οποία ονειρεύεται να γίνει πλειοψηφία
για να πατήσει την μειοψηφία.
Όλα για την εξουσία, την μεγάλη κυρία.






Είμαστε, λένε, ανασφαλείς
και επιζητούμε την εξουσία
ως ψυχολογικό καταναγκασμό,
σαν ένστικτο της επιβίωσης.
Σερβιριστήκαμε τον πρωτογονισμό
σε ιλουστρασιόν συσκευασία,
και νομίσαμε πως πίναμε τον παράδεισο.
Αυτό ήταν το λάθος μας.

Ας έλθουν τώρα οι πατέρες της επιστήμης
να κηρύξουν την μετάνοια.
Να αποκηρύξουν την ημιμάθεια
και την πληροφορία.
Να θυσιάσουμε όλοι μαζί στη δύναμη του ηλεκτρισμού.
Να φτιάξουμε τεμένη στο αργό
και βωμούς στη μοριακή βιολογία.
Ακούστε, ύμνοι και ωδές αναπέμπονται
στην ευμάρεια και τις μηνιαίες δόσεις.
Ας δώσουμε μια λογική εξήγηση
στα μοιρολόι του κλεμμένου χρόνου
και όλοι θα προσκυνήσουν στο ναό
του «δεν υπάρχει».